W okresie powojennym przez bardzo długi czas Suwałki posiadały tylko trzy kościoły. Budowa kolejnych kościołów, była ze względu na prowadzoną przez ówczesne władze politykę wyznaniową, w znacznym stopniu utrudniona. Sytuacja ta, podobnie jak w całej Polsce, zmieniła się radykalnie po dokonaniu się w latach dziewięćdziesiątych zmian ustrojowych. Na terenie Suwałk powołano wtedy kilka nowych parafii i rozpoczęto budowę kościołów. Dodatkowym czynnikiem wspomagającym była tu także reorganizacja struktur Kościoła w Polsce dokonana w 1992 roku przez papieża Jana Pawła II w wyniku, której powołano do życia nowe diecezje w tym Diecezję Ełcką.

Budowa w Suwałkach nowego, umiejscowionego przy ul. Szkolnej kościoła i powołanie przy nim nowej parafii była skutkiem zmian, które rozpoczęły się w Polsce wraz z pierwszą wizytą w 1979 roku w Polsce papieża Jana Pawła II. Inicjatorem budowy kościoła i powstania naszej parafii był ks. biskup Wojciech Ziemba, pierwszy biskup Ełcki, przy udziale ówczesnego proboszcza parafii pw. św. Aleksandra ks. prałata Przemysława Rogowskiego.

Dnia 29.05.1996 r. na terenie parafii p.w. św. Aleksandra przy ul. Szkolnej wyodrębniono działkę pod budowę Centrum Duszpasterstwa Młodzieżowego w Suwałkach. Pracami przygotowawczymi projektów jak i początków budowy przyszłej świątyni kierował ks. Przemysław Rogowski, proboszcz parafii p.w. św. Aleksandra w Suwałkach. Projekt świątyni przygotowała pani Joanna Niemiec-Górnik.

Budowa kościoła została rozpoczęta w styczniu 1999 r. Prace budowlane wykonało Przedsiębiorstwo Budowlano-Wytwórczo-Handlowe „KERA” Sp. Z o.o. w Suwałkach. Po rozpoczęciu budowy ks. biskup Wojciech Ziemba powołał do istnienia rektorat Ośrodka Duszpasterskiego dla Młodzieży, którego rektorem został ks. Krzysztof Krupiński (23 IV – 12 IX 1999).

Dnia 08 czerwca 1999 r. Ojciec Święty Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Ojczyzny w Ełku poświęcił kamień węgielny pod budującą się świątynię.

Uroczystego położenia Aktu Erekcyjnego budynku kościoła oraz wmurowania Kamienia Węgielnego w dniu 11 września 1999 roku dokonał ks. Biskup Ełcki Wojciech Ziemba w obecności Księży Proboszczów parafii w Mieście Suwałki, Władz Miejskich oraz licznie zgromadzonych Wiernych. W tymże samym dniu wydany został Dekret Erygujący Parafię przy Kościele p.w. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Suwałkach, Dekanat pw. św. Benedykta i Romualda w Suwałkach. Proboszczem parafii został dotychczasowy Rektor budującego się Kościoła, ks. Krzysztof Krupiński.

Kościół powstał jako wotum wdzięczności i dla upamiętnienia jubileuszu tysiąclecia kanonizacji św. Wojciecha Biskupa i Męczennika - współpatrona Diecezji Ełckiej oraz pobytu w Diecezji Ełckiej i na Suwalszczyźnie Papieża Jana Pawła II.

Pierwszą mszę odprawiono już 11 września 1999 roku. W grudniu tego roku w nowo wybudowanej świątyni, choć jeszcze nie wykończonej, obchodzono pierwsze Boże Narodzenie - nie zabrakło Szopki Betlejemskiej.

Uroczystego pobłogosławienia Kościoła – Na większą chwałę Boga Wszechmogącego – w dniu 23 kwietnia 2002 roku dokonał ks. Biskup Edward Samsel.

W dniu 16 października 2002 roku ks. Biskup Edward Samsel dokonał zmiany przynależności dekanalnej parafii włączając ją do Dekanatu p.w. Świętego Ducha w Suwałkach.

Parafia powstała w granicach:

Utrata 2, Utrata 6, Utrata 4b, Utrata 4a, Utrata 2a, Utrata 2b, Szkolna, Składowa 2, Składowa 4, Składowa 5, Spacerowa, Klasztorna od ul.

Spacerowej do rzeki, Paweckiego od ul. Spacerowej do rzeki, Miła od ul. Spacerowej do rzeki, Cicha od ul. Spacerowej do rzeki, Parkowa

od ul. Spacerowej do rzeki, Utrata stare budownictwo/ lewa strona od nr.15 - 63/; do ul. Waryńskiego, ul. Utrata od skrzyżowania ul.

Waryńskiego do Spacerowej, Utrata Krótka, Waryńskiego 33 i 35, Sejneńska 21 i od ul. Utrata w kierunku Krzywego, Przytorowa, Krzywe,

Mała Huta, Dąbrówka.

W związku z decyzją Biskupa Ełckiego Jerzego Mazura powołania w 2018 roku parafii pw. Matki Bożej Królowej Męczenników w Suwałkach, przy nowo budowanym osiedlu Sobola Biel, obszar naszej Parafii uległ pomniejszeniu o część znajdującą się za rzeką Czarna Hańcza, ulice: Spacerowa, Klasztorna, Paweckiego, Miła, Cicha, Parkowa.

 

Budowa i wyposażenie kościoła.

Fundamenty pod nowo budowany kościół wylano w styczniu 1999 roku. Kościół murowano, z cegły zwykłej i klinkierowej. Tempo budowy było szybkie i już zimą 1999 roku kościół został zakończony dachem, brakowało tylko wieży, także mury zewnętrzne nie zostały jeszcze otynkowane. Główne oświetlenie kościoła stanowiły cztery podwieszone do sufitu żyrandole.

Budynek kościoła posiada poddasze i jest częściowo podpiwniczony.

 

Pierwotne wyposażenie kościoła stanowiły:

- prezbiterium

tabernakulum, krzyż z Chrystusem ukrzyżowanym, wykonane z drewna ołtarz, ambona, chrzcielnica, obrazy patrona parafii św. Wojciecha i Matki Bożej Nieustającej Pomocy i papieża Jana Pawła II

 

- nawa

ołtarze boczne z obrazami Jezusa Miłosiernego i Jezusa Ukrzyżowanego, stacje drogi krzyżowej, dwa konfesjonały oraz częściowo tylko nowe ławki. System nagłośniający.

- kruchta

kropielnica i dwie gabloty. W kruchcie kościoła znajduje się również kamień węgielny.

 

- chór

elektroniczne organy.

 

Przez pierwszych kilka lat wewnętrzne ściany nie były wytynkowane (2002), także posadzka była tylko betonowa. Wstępny etap budowy i wyposażania kościoła kończy się wraz z 2004 rokiem. Wtedy to, jeszcze przed świętami wielkanocnymi wykonano ogrzewanie podłogowe oraz położono gres. Wykonano również nowe drzwi dębowe do zakrystii oraz nowe ławki. W lipcu tego roku dobudowano wieżę kościoła oraz wymieniono w prezbiterium ołtarz soborowy i ambonę poświęcone przez biskupa Jerzego Mazura podczas wizytacji kanonicznej 12 grudnia 2004 roku. Fundatorem wieży był ks. prałat Przemysław Rogowski.

Wyposażenie Świątyni wciąż nie było pełne i nie spełniało kryteriów pozwalających na poświęcenie kościoła. W szczególności ołtarz soborowy nie był zbudowany z odpowiednich materiałów i nie posiadał trwałego połączenia z posadzką kościoła.

Następny, około dziesięcioletni, okres wypełniony był pracami nie zmieniającymi już istotnie wyglądu kościoła. Wyposażenie kościoła nie uległo już istotniejszym zmianom a prace budowlane przeniosły się do pomieszczeń peryferyjnych. Podjęte w kolejnych latach prace przedstawiają się następująco:

 

2005 r.

W lipcu rozpoczęto prace na dachu kościoła. Wykonano kominy wentylacyjne oraz konieczne prace dekarsko-blacharskie. Ponad to wytynkowano ściany i sufit zakrystii (piwnica) i wylano posadzkę betonową. Wykonano remont plebanii: podpiwniczenie, kancelaria, nowe tarasy i balkon. Prace zakończono w listopadzie.

 

2006 r.

W okresie lipiec- wrzesień wykonywano dalsze prace remontowe na plebanii i w zakrystii. Wykonano dwa konfesjonały i chrzcielnicę. Zamontowano ekran do slajdów.

 

2007 r.

W styczniu dokonano montażu na chórze organów (8 głosów, 56 tonów) pochodzących z zamkniętego kościoła na zachodzie Europy. W czerwcu rozpoczęto prace budowlane w zakres, których wchodziło: położenie gresu na chórze, zakrystii, klatce schodowej do zakrystii i salce spotkań grup modlitewnych; wykonano także poręcze na klatce schodowej do zakrystii oraz instalację nawiewną do kotłowni, remont dachu oraz instalację odgromową nad kościołem i plebanią.

 

2008 r.

W okresie lata kontynuowano remont plebanii (kuchnia) oraz położono tynk na klatce schodowej na chór i wstawiono nowe drzwi. W ramach prac inwestycyjnych miasta wykonano przy kościele parking od strony frontowej.

 

2009 r.

Pod koniec sierpnia rozpoczęto prace związane z położeniem terakoty na schodach przy wejściu głównym do kościoła oraz przy wejściu na chór. W pomieszczeniu bocznym przy prezbiterium obniżono sufit, potynkowano i pomalowano ściany oraz położono gres na podłodze, wykończono salkę Caritas, a w październiku otynkowano i pomalowano wieżę kościoła i rozpoczęto prace związane z ociepleniem plebanii.

 

2011 r.

W lutym – obito płótnem ławki w kościele.

 

2013 r.

W okresie maj – czerwiec położono tynk na ścianach zewnętrznych z cegłą zwykłą nadając kościołowi wygląd zgodny z projektem. Otynkowanie kościoła było ostatnią większą inwestycją nadzorowaną przez ks. proboszcza Krzysztofa Krupińskiego. Kolejne prace prowadził już od sierpnia 2014 roku ks. Wiesław Śliwczyński.

 

2014 r.

Jeszcze w sierpniu wykonano nowy, ale wciąż jeszcze drewniany, ołtarz przy tabernakulum, a także zastąpiono znajdujący się w prezbiterium wyświetlacz slajdów wyświetlaczem elektronicznym. Zaś w październiku zastąpiono, przy wejściu do kościoła, posadzkę z terakoty nową antypoślizgową posadzką wykonaną z płyty kamiennej. Pomalowano również powtórnie w ramach reklamacji wieżę kościelną.

 

2015 r.

Rok rozpoczęto oddaniem do użytku nowej zakrystii umiejscowionej w byłej salce caritas, na głównym poziomie kościoła. Zaś w lutym pomieszczenia po dawnej, znajdującej się w piwnicy, zakrystii odnowiono i adoptowano na potrzeby KSM i innych grup parafialnych. W marcu naprawiono przeciekający dach kościoła, a także uzupełniono odpadający ze ścian zewnętrznych tynk. W kwietniu prace przeniosły się do wnętrza kościoła, gdzie przystąpiono do odnowienia ścian (malowanie) oraz wykonano nowe marmurowe ołtarze boczne. W maju rozpoczęto wmurowywanie nowych marmurowych stacji drogi krzyżowej, a w dniu 29 maja podczas pierwszych w parafii Misji Świętych postawiono krzyż misyjny. W tym samym czasie, podczas trwania Misji, prowadzono prace związane z pomalowaniem świeżo potynkowanej ściany zewnętrznej przy wejściu do kościoła. W październiku wykonano oświetlenie nowych ołtarzy bocznych, a także zainstalowano dwa nowe żyrandole w nawie głównej, przed prezbiterium. Staraniem miasta w okresie październik – grudzień dokończono budowy parkingu przy kościele.

Wykonane w 2015 roku prace, związane z wprowadzaniem mającego trwały charakter wyposażenia kościoła, wskazywały już, że celem tych działań jest konsekracja, poświęcenie kościoła. Istotnym krokiem na tej drodze było zlecenie wykonania – projektu wystroju wnętrza kościoła, którego autorem była pani architekt Joanna Szymańska. Ukończony w grudniu projekt stał się podstawą działań na następne lata.

 

2016 r.

Po bardzo mocno przepracowanym roku 2015, następny rok – 2016 – był zdecydowanie mniej wypełniony pracami budowlanymi: w lipcu wykonano nowe ogrodzenie przy budynku plebanii, a w listopadzie wstawiono nowy witraż w oknie za ołtarzem.

 

2017 r.

W 2017 roku wykonano kluczowe prace pozwalające myśleć już realnie o ostatecznym oddaniu kościoła na własność Bogu, o poświęceniu. Ważną rolę odegrało tutaj wsparcie, jakie parafia otrzymała od ks. Przemysława Rogowskiego, który ufundował dla kościoła nowe ławki.

Początek roku był w zasadzie kontynuacją prac rozpoczętych już w listopadzie ubiegłego roku. W prezbiterium nad tabernakulum pojawił się nowy krzyż z Chrystusem Ukrzyżowanym. Położono również na ścianie pod krzyżem boazerię z drewna dębowego. W lutym i marcu wykonano najważniejsze prace: ułożono płytki granitowe w prezbiterium, postawiono nowy marmurowy ołtarz przy tabernakulum oraz postawiono, połączony trwale z posadzką, marmurowy ołtarz soborowy oraz marmurową ambonę. Wykonano również nowe dębowe drzwi do starej zakrystii. W maju wymalowano na kolor żółty prezbiterium oraz rozpoczęto zasadniczą przebudowę, do formy tryptyku, ołtarzy bocznych. W czerwcu dokończono zabudowy prezbiterium boazerią, a w lipcu wykonane zostały nowe drzwiczki do tabernakulum. We wrześniu zaś dokończono malowania w kolorze żółtym całego kościoła. W październiku przekazano stare ławki kościelne do kościoła w Regielnicy oraz do kaplicy szpitalnej i przystąpiono do montowania nowych dębowych ławek ufundowanych przez ks. prałata Przemysława Rogowskiego. Zaangażowanie ks. prałata w budowę naszego kościoła podkreślono wmurowaniem dziękczynnej tablicy poświęconej podczas uroczystej, z udziałem darczyńcy, Mszy Świętej w dniu 12 listopada 2017 roku.

 

2018 r.

W roku 2018 dokończono niezbędnego wyposażania kościoła: w marcu wykonano nowe krzesła dębowe dla celebransa i służby liturgicznej oraz nową marmurową chrzcielnicę. Wymieniono również na nowy, krzyż procesyjny. W listopadzie poświęcono i zawieszono na wieży kościelnej trzy dzwony o imionach: św. Jan Paweł II, św. Stanisław Kostka – obydwa dzwony są darem ks. prałata Przemysława Rogowskiego, św. Wojciech – dar od parafian. Po wykonaniu prac kościół został przygotowany do poświęcenia, brakowało tylko tzw. - zacheuszek – tzn. miejsc do namaszczenia ścian kościoła.

 

2019 r.

I chociaż wszystko wydawało się już gotowe w roku 2019 kościół nasz wciąż zmieniał swoje oblicze. I tak: na początku stycznia obrazy namalowane na papierze sitowym w ołtarzach bocznych wymieniono na obrazy namalowane na deskach, w prezbiterium zamontowano nowe dębowe drzwi, w marcu zaś przywieziono z Częstochowy, uroczyście poświęcono i powieszono w prezbiterium kopię obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej, a zaraz potem w kwietniu otrzymaliśmy z Katedry Gnieźnieńskiej, z rąk Prymasa Polski Wojciecha Polaka, relikwie I stopnia patrona Polski i naszej Parafii św. Wojciecha Biskupa i Męczennika. Na miesiąc przed planowanym poświęceniem położono boazerię na chórze i zamontowano nową kropielnicę w kruchcie kościoła, a jeszcze we wrześniu obudowano od strony wewnętrznej drzwi wejściowe do nawy kościoła oraz wykonano dwa konfesjonały z drewna dębowego. Wykonano pierwszy witraż na ścianie bocznej kościoła - Matka Boża Fatimska. Przesłaniem witrażu jest wezwanie do odmawiania różańca.

29 września 2019 roku w liturgiczne święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała ks. biskup Jerzy Mazur, biskup ełcki dokonał poświęcenia kościoła pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Suwałkach.

 

2020 r.

W marcu kościół wzbogacił się o nowy witraż, „Chrzest Pana Jezusa”.

W grudnia - W naszej świątyni został zamontowany witraż „ Cud w Kanie Galilejskiej”. Jest to dar dla naszej parafii Księdza Prałata Przemysława Rogowskiego.

 

2021 r.

Marzec. - Kolejny czwarty witraż - „Głoszenie Królestwa Bożego”.

W maju, w 101 rocznicę urodzin Jana Pawła II, z inicjatywy Księdza Proboszcza, w kruchcie kościoła zamontowano mozaikę przedstawiającą Św. Jana Pawła II.

 

2022 r.

Luty - Zmieniono parapety blaszane na marmurowe oraz zamontowano nowy witraż - „Przemienienie Pańskie.”

Grudzień - Kościół wzbogacił się o klęczniki do przyjmowania Komunii Świętej - balaski.

 

2023 r.

Styczeń/Luty - Rozbudowa organów kościelnych.

Sierpień - Kolejny piąty witraż - „Ustanowienie Eucharystii.”

 

 

Poświęcenie kościoła pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Suwałkach.

W dniu 29 września 2019 roku w liturgiczne święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała ks. biskup Jerzy Mazur, biskup ełcki dokonał poświęcenia kościoła pw. św. Wojciecha Biskupa i Męczennika w Suwałkach.

W historii naszego kościoła rok 2019 będzie zawsze oznaczać czas jego Poświęcenia. Był to rok, w którym coraz wyraźniej widzieliśmy jak ten nasz kościół pięknieje, a po tym jak otrzymaliśmy z rąk ks. Prymasa Wojciecha Polaka, w dniu 23 marca, podczas uroczystej Mszy Świętej w Katedrze Gnieźnieńskiej, relikwie św. Wojciecha wiedzieliśmy już, że kościół nasz jest gotowy i godny tego, aby go oddać Bogu na własność. Rok 2019 był dla nas także rokiem szczególnej modlitwy, właśnie o jego poświęcenie. Modliliśmy się, aby Bóg raczył przyjąć kościół jako nasz Dar dla Niego. Ostatnim krokiem na tej drodze były trzydniowe rekolekcje, bezpośrednio poprzedzające dzień poświęcenia, które przeprowadził ks. Henryk Nadrowski MIC. Wysłuchaliśmy rozważań - o potrzebie uszanowania świętości Niedzieli, o tym, że - Kościół zawsze powinien być znakiem sprzeciwu i na zakończenie rekolekcji – o roli Kościoła w naszym życiu.

Przez dwadzieścia lat budowaliśmy kościół i modliliśmy się w budowanym kościele. Dzisiaj możemy już modlić się w kościele, który posiada swój styl, jest piękny i który jest już poświęcony.

Na uroczystość poświęcenia kościoła przybyli wierni Parafii oraz zaproszeni goście: kapłani i seminarzyści WSD w Ełku z ks. Rektorem, Siostry Zakonne, osoby Życia Konsekrowanego, Diakoni i Szafarze Eucharystii; przedstawiciele życia politycznego, społecznego i gospodarczego: Minister Jarosław Zieliński wraz z Małżonką, Prezydent Suwałk Czesław Renkiewicz, Starosta Powiatu Witold Kowalewski, przedstawiciele służb mundurowych: Policji, Wojska Polskiego, Straży Pożarnej, Urzędu Celnego, Aresztu Śledczego, Nadleśnictwa i Wigierskiego Parku Narodowego; a także przedstawiciele Służby Zdrowia i Oświaty: Dyrekcje Szkół, Katecheci i Nauczyciele. Obecni byli Właściciele Firm oraz Architekci i Budowniczowie kościoła.

Poświęcenie kościoła swą obecnością i śpiewem uświetniał, przybyły wraz ze swym proboszczem ks. prałatem Emilem Owczarkiem, Chór Mieszany z Parafii Matki Bożej Zwycięskiej „Deo Omnis Gloria” z Warszawy Rembertowa.

Uroczystość rozpoczęła się od procesji, w której ks. biskup Jerzy Mazur, kapłani koncelebrujący mszę św., służba liturgiczna ołtarza oraz orszak Rycerzy św. Jana Pawła II z parafii pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła weszli do nieoświetlonego i pozbawionego zwykłego wystroju kościoła.

Witając ks. Biskupa Jerzego Mazura, licznie zgromadzonych gości i wiernych, i prosząc o poświęcenie kościoła ks. proboszcz Wiesław Śliwczyński podkreślił wyjątkowość tego dnia, dla całej naszej wspólnoty parafialnej oraz piękno wybudowanego wspólnym wysiłkiem kościoła, który jest naszym Darem ofiarowanym Panu Bogu. Podkreślił, że jest: „to nasza wielka radość” i „radość ks. Prałata Przemysława Rogowskiego, Fundatora Tej Świątyni”. Ks. proboszcz zwrócił przy tym uwagę, że radując się przekazanym Bogu darem powinniśmy mieć świadomość wiele większej radości: „że to my staliśmy się godnymi i miłymi Bogu, że zechciał od nas przyjąć ten dar serc”.

Zwracając się do współbraci w kapłaństwie ks. proboszcz w sposób szczególny podkreślił swą wdzięczność wobec dwóch kapłanów: ks. Rektora W.S.D Hosianum w Olsztynie ks. profesora Władysława Nowaka, który przez sześć lat przygotowywał jego i jego kolegów z roku do pełnienia służby kapłaństwa oraz ks. Prałata Przemysława Rogowskiego, którego wsparcie pozwoliło nadać naszemu kościołowi ostateczny i piękny kształt.

Na to piękno kościoła w sposób szczególny złożyły się prace architektów i budowniczych kościoła. Wśród zaproszonych gości byli obecni: wykonawcy ołtarzy i posadzki w prezbiterium - bracia Góral wraz z małżonkami, mistrz obrazów i figury Pana Jezusa na Krzyżu – pan Andrzej Taraszkiewicz z małżonką, wykonawca ołtarzy bocznych, ławek, konfesjonałów i stolarki w kościele – pan Tomasz Byrwa z małżonką, wykonawca witrażu – pan Roman Godlewski z małżonką.

Na zakończenie powitania przybyłych na uroczystość ks. proboszcz Wiesław Śliwczyński zwrócił się do parafian podkreślając, że to Oni stanowią: „żywą cząstkę tego kościoła”, że to dla Nich: „ta świątynia powstała”, by wypełniali: „Ją swoją obecnością”. Zwracając się do ks. Biskupa Jerzego Mazura o Poświęcenie prosił również: „o modlitwę zaniesioną przed Boży Tron w naszej intencji i za nas, byśmy w wierze wytrwali i prowadzili życie na Chwałę Bożą i duchowy pożytek ludu Bożego, jako świadkowie Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego”.

Część wstępną obrzędów zakończyło powitanie ks. biskupa przez kolorową i różnorodną wiekowo grupę parafian.

Po zakończonym obrzędzie wejścia ks. biskup pobłogosławił wodę a następnie idąc poprzez nawę kościoła pokropił wiernych, wewnętrzne ściany kościoła i wyszedłszy na zewnątrz kościoła pokropił ściany i wejście do kościoła, zaś wracając do prezbiterium pokropił nowo zamontowany witraż zawierający wezwanie do codziennego odmawiania różańca, a na końcu ołtarz i ściany prezbiterium.

Przed rozpoczęciem czytań liturgicznych odśpiewano Hymn – Chwała na wysokości Bogu – wniesiono uroczyście Lekcjonarz z tekstami Pisma Świętego a biskup ukazawszy go wiernym wręczył go lektorom do przeczytania słowa Bożego przeznaczonego na dzień uroczystości.

W homilii ks. Biskup dokonał krótkiego podsumowania, dwudziestoletniego okresu naszego oczekiwania na poświęcenie kościoła, podkreślił radość wszystkich obecnych i wielość osób, które na przestrzeni tych dwudziestu lat miały swój udział w budowaniu kościoła: „Jeden sadził, drugi podlewał, a trzeci zbierał plony”. Objaśniając, w kontekście poświęcenia kościoła, Słowo Boże ks. biskup przywołał postać św. Piotra, który w Cezarei Filipowej na pytanie Jezusa: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”, „A wy za kogo Mnie uważacie?” odpowiedział: „Ty jesteś Mesjasz Syn Boga Żywego”. Ks. biskup Jerzy Mazur przypominając naukę papieża Jana Pawła II z naciskiem powiedział: „Na tym wyznaniu opiera się każdy Kościół. [...] Na tym wyznaniu opiera się wasza parafia, która jest żywą cząstką powszechnego Kościoła Diecezji Ełckiej”. I dalej podkreślił, że kościół jest przestrzenią sakralną, że jest miejscem, w którym: „nieustannie rozbrzmiewa wyznanie Szymona Piotra, powtarzane przez tysiące warg oraz serc. Niech to wyznanie Szymona Piotra staje się dla wszystkich przychodzących zaczynem nowego życia, życia Bożego i równocześnie w pełni ludzkiego”.

Nawiązując do patronów dnia poświęcenia, świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała ks. biskup zauważył, że „jest taki moment podczas liturgii świętej, kiedy przyłączamy się do grona Aniołów i wspólnie z nimi wielbimy Boga. Ten moment następuje podczas każdej mszy świętej, kiedy kapłan kończy prefację i mówi: „przeto z Aniołami i Archaniołami, błogosławionymi Duchami oraz wszystkimi chórami niebios śpiewamy hymn ku Twojej chwale bez końca wołając”. ....”. Jeżeli tak, to powinniśmy starać się poznawać tych, z którymi wspólnie wielbimy Boga. Powinniśmy także pamiętać o odmawianiu modlitwy do św. Archanioła Michała wzywając go do walki z szatanem. Ks. biskup wskazał również na świętych, których obrazy znajdują się w naszym kościele i zachęcił nas, aby byli dla nas przykładem do naśladowania, byśmy również prosili o ich wstawiennictwo. Zaś w sposób szczególny odniósł się do patrona naszej Parafii św. Wojciecha: „W tej świątyni wzywajcie także świętego Wojciecha Biskupa i Męczennika, patrona waszej parafii, tego kościoła. Cieszymy się, że są także relikwie św. Wojciecha. I tak jak on z wielką gorliwością przyniósł Chrystusa na nasze ziemie, tak my z gorliwością św. Wojciecha nieśmy Chrystusa zawsze do naszych rodzin, do miasta, głośmy w porę i nie w porę, na ulicach i w każdym miejscu.

Ks. biskup podzielił się również z nami refleksją że to: „my jesteśmy świątyniami Boga. Że budujemy świątynie jest ważne, bo potrzebujemy miejsca do modlitwy, najważniejsze jest jednak, aby Pan Bóg znalazł najpierw miejsce w moim sercu. [...] najważniejszą i najpiękniejszą świątynią na świecie jest serce człowieka. Jeśli Bóg nie znajdzie miejsca w moim sercu i moim życiu to na nic się zdadzą świątynie, choćby najwspanialsze. [...] Starajmy się być budowniczymi świątyń w naszych sercach. [...] Słuchajmy Słowa Bożego i niech to Słowo Boże pomaga nam w budowaniu świątyń naszych serc”.

Na zakończenie homilii ks. biskup zwrócił się do nas z prośbą o świętowanie Niedzieli, o ukochanie Kościoła głową, którego jest Chrystus, o ukochanie niezależnie od opinii świata, niezależnie od tego, co mówią o nim inni ludzie. I spoglądając na nasz piękny witraż wzywający do codziennego odmawiania różańca zwrócił się do nas z prośbą, byśmy wzorem dzieci fatimskich: „wypraszali łaskę nawrócenia dla innych i ofiarowali się jako zadośćuczynienie za grzechy innych. To jest także nasza misja, którą winniśmy w tej świątyni, w tej parafii wypełniać”.

Po zakończeniu homilii miało miejsce najważniejsze wydarzenia tj. namaszczenia ołtarza i ścian kościoła. Na początek odśpiewaliśmy Litanie do Wszystkich Świętych po czym ks. biskup zaznaczywszy olejem na ołtarzu pięć znaków krzyża, na pamiątkę pięciu ran Jezusa Chrystusa na krzyżu, roztarł olej po całym ołtarzu, a następnie wręczył wyznaczonym kapłanom naczynia z krzyżmem do namaszczenia ścian. Namaszczenie ścian odbyło się poprzez namaszczenie tzw. zacheuszek będących widocznymi znakami oddania kościoła na własność Bogu. Z pozwolenia biskupa Jerzego Mazura dokonali tego: ks. prałat Przemysław Rogowski – fundator kościoła, ks. prof. Władysław Nowak – rektor WSD Metropolii Warmińskiej w Olsztynie, ks. Krzysztof Krupiński – pierwszy proboszcz Parafii, ks. Tadeusz Rynkiewicz – proboszcz parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, dziekan dekanatu pw. Ducha Świętego.

Po dokonaniu namaszczenia ołtarza i ścian kościoła wniesiono uroczyście i ustawiono na ołtarzu naczynie z rozpalonymi węgielkami, do którego biskup zasypał kadzidło wypowiadając słowa – Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa – a następnie okadził ołtarz i tabernakulum. Po okadzeniu ołtarza usługujący diakoni okadzili ks. biskupa, wszystkich zebranych i nawę kościoła. Nastąpiły teraz czynności związane z nakryciem i oświetleniem ołtarza. Ołtarz został oczyszczony z świętego Krzyżma przykryty obrusem i przyozdobiony kwiatami, wniesiono również krzyż procesyjny. Po przygotowaniu ołtarza ks. biskup wręczył specjalne świece kapłanom wyznaczonym do zapalenia świec przy zacheuszkach. Byli to ci sami kapłani, którzy dokonali namaszczenia ścian. Włączono całe oświetlenie kościoła, nasze serca wypełniła radość.

Nastąpiła teraz Liturgia Eucharystyczna. W procesji z darami ofiarnymi złożyliśmy również naszą miłość i nasze cierpienie a zwłaszcza ofiarę tych wszystkich ludzi, którzy wspierali duchowo i materialnie budowę naszego kościoła. Po zakończeni liturgii eucharystycznej ks. prałat Tadeusz Herman, Dyrektor Wydziału Ekonomicznego Ełckiej Kurii Diecezjalnej uroczyście ogłosił:

Na większą chwałę Boga Wszechmogącego

oraz duchowy pożytek Bożego Ludu.

W VII roku Pontyfikatu Papieża Franciszka.

Z okazji XX rocznicy powstania parafii,

w święto Św. Archaniołów Michała,

Gabriela i Rafała dn. 29 września 2019 r.,

w obecności Parafian, jej Duszpasterzy

i zaproszonych Gości

Jego Ekscelencja Biskup Diecezji Ełckiej

Jerzy Mazur

dokonał Uroczystego Poświęcenia

Kościoła pod wezwaniem

św. Wojciecha B. M. w Suwałkach.

 

Po czym dokument został podpisany.

Na zakończenie uroczystości ks. biskup pobłogosławił wiernych i w uroczystej procesji opuścił poświęcony Bogu kościół.

W dniu poświęcenia wierni za pobożne ucałowanie ołtarza mogli uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.